Wat is Mycoplasmopsis bovis?

En wat zijn de gevolgen?

Mycoplasmopsis bovis is een bacterie die zowel bij melk- als vleesvee kan leiden tot ziekte en zelfs sterfte. De infectie manifesteert zich vooral als longontsteking (pneumonie), gewrichtsontsteking (artritis) en oorontsteking (otitis) bij kalveren en als longontsteking, gewrichtsontsteking en uierontsteking (mastitis) bij adult vee.

De gevolgen van M. bovis op uw bedrijf

…x hogere kans op sterfte en verhoogde kans op afvoer voor de eerste lactatie

X% van het antibioticumgebruik bij kalveren

100 - 1500 g/dag minder groei en gemiddeld 8.2kg verlaagd karkasgewicht

Gemiddeld 8% lagere productie in eerste lactatie

De totale kost van M. bovis wordt geschat op… euro per geval

Courante staalname methodes

  • Zowel de melk van individuele dieren als tankmelk kunnen getest worden.

  • Zowel de melk van individuele dieren als tankmelk kunnen getest worden.

  • Zowel de melk van individuele dieren als tankmelk kunnen getest worden.

  • Zowel de melk van individuele dieren als tankmelk kunnen getest worden.

Laboratorium analyses

Directe testen

  • Door middel van cultuur kan een actieve colonizatie gedetecteerd worden. Een goede indicator voor infectie dus. Helaas groeit M. bovis enkel op speciale cultuurmedia, en duurt de analyse 5 - 10. Bovendien is de techniek maar 70% sensitief, wat kan leiden tot vals negatieve resultaten.

  • Zowel PCR als nanoporesequencing zijn betrouwbare methoden om DNA fragmenten van M. bovis op te pikken in verschillende types stalen. Pas wel op, ook dood materiaal wordt soms opgepikt, waardoor het niet altijd zeker is of het dier nog een actieve infectie doormaakt.

Indirecte testen

  • Antistoffen kunnen zowel in serum als melkstalen bepaald worden. Hoewel de aanwezigheid van antistoffen erop wijst dat het dier ooit in contact kwam met de kiem, is het momenteel niet duidelijk of het dier op dat moment nog actief besmet is. Bovendien is het niet geweten hoe lang dieren positief blijven na contact met M. bovis.

Diagnose

Er is een uitgebreid arsenaal aan testen beschikbaar om de diagnose te stellen, maar de resultaten zijn niet altijd even eenvoudig te interpreteren. Zo geeft de aanwezigheid van antistoffen in serum of melk wel een indicatie over contact met de kiem, maar is het tot op heden niet duidelijk of deze dieren een blijvend risico voor infectie en spreiding vormen. Door middel van cultuur of directe detectie van DNA fragmenten kan M. bovis aangetoond worden in verschillende types monsters, elk met zijn voor en nadelen. Hieronder vindt u een overzicht van de toolbox aan diagnostische testen die momenteel beschikbaar zijn.

Hoe zit het in Vlaanderen?

Mycoplasmopsis bovis is één van de grootste frustraties voor alle takken van de rundveehouderij in Vlaanderen. Zo toonde onderzoek aan de faculteit diergeneeskunde reeds aan dat op meer dan 30% van de Vlaamse bedrijven de kiem of antistoffen tegenover de kiem in de tankmelk kon worden teruggevonden (Gille et al., 2019).

Daarbovenop is M. bovis betrokken bij gemiddeld 33% van de uitbraken van pneumonie bij zowel melkvee als vleesvee, en is 100% van de vleeskalverbedrijven geïnfecteerd (Pardon et al., 2020).

Wat zijn mogelijke risicofactoren?

De meest gekende risicofactor voor introductie van M. bovis in de kudde is aankoop van recent geïnfecteerde dieren of langdurige uitscheiders.

Eénmaal binnen op het bedrijf kan deze bacterie zich razendsnel verspreiden. Tussen koeien gebeurt dit meestal via neus-neus contact of het melkstel. Verder zijn het gebruik van een dekstier en de afwezigheid van een aparte afkalfbox risicofactoren voor besmetting met M. bovis. Besmetting van kalveren gebeurt voornamelijk door onderling contact of door het opnemen van geïnfecteerde melk. Het risico op besmetting via de eigen biest is beperkt, maar zeker niet onbestaande.